Escribíache unha carta

papel branco, tinta verde

non quero que escribas outra

quero que me veñas vere

A Porteliña da Cruz

Debía d'estar cuberta

P'raos mociños de Doade

Cando van à Bárcia à festa

Neste lughar non hai xente

que foron alén do mar

catro vellas que quedaron

moito non han de durar

Soedades hei levar

soedades levo. levo

tamé-nas deixo quedar

O carballo que é pequeno

Tamén dá pequena a sombra

à meniña que é honrada

pouca riqueza lle abonda

Roubei na casa do cura

pensando que estaba a durmir

entrar non me foi difícil

o carallo foi saír

No río da Cavadosa

lavei a miña camisa

na pedra máis amorosa

Soedades levo, levo

levo-as no corazón

tamén as deixei quedar

no barquiño de Monzón